Uzależnienia

W świecie obcym, niedostosowanym, okrutnym Młody Człowiek szuka drogi i sposobu rozwiązania tej trudnej życiowej sytuacji. Jednak niedojrzałość emocjonalna, młody wiek i brak wsparcia konstruktywnych dorosłych podsuwa pomysły jedynie dostępne w aktualnej rzeczywistości. Często jest to grupa rówieśnicza, która daje możliwość wypełnienia strasznej pustki i braku zaspokojonych potrzeb. Tu pojawia się kolejny dramat gdyż osoby z problemami raczej są izolowane od ewentualnej tzw. pozytywnej grupy, pozostaje więc rosnąca pustka i silna potrzeba poszukania przynależności i akceptacji możliwość ucieczki od kontaktowania się z wewnętrznym dramatem. Pojawia się więc grupa, która jest tolerancyjna jednak przynależność wiąże się z przyjęciem reguł panujących w tej grupie. Wchodzenie w uzależnienie jest procesem długotrwałym. Na poszczególnych etapach przybiera postać uśpioną (brak widocznych negatywnych skutków wchodzenia w uzależnienie), aż w końcowej fazie objawia się pełnym uzależnieniem (skutki negatywne uzależnienia są widoczne dla osoby i otaczającego ją środowiska).

Jak powstaje uzależnienie?

Mechanizm uzależnienia powstaje w wyniku szukania sposobów na rozwiązanie problemów aktualnych, stanowi formę iluzorycznego sposobu nie kontaktowania się z tym co trudne, z przykrymi emocjami, wewnętrznymi dylematami. W rzeczywistości jest odwrotnie im więcej ucieka się od kontaktu z trudną rzeczywistością tym więcej w tejże rzeczywistości jest spraw nie załatwionych. Pojawia się spirala rosnących problemów, w której to trudno o poszukanie pierwotnych przyczyn dla jakich osoba rozpoczęła stosować mechanizm objawiający się uzależnieniem. Procesem uzależnienia obejmuje równoległe procesy: uzależnienia społecznego, emocjonalnego i fizycznego. Podjęcie pracy w obszarze zmiany jest niezmiernie trudne i w ekstremalnych sytuacja wymaga izolacji od życia w społeczeństwie. W takich warunkach rozpoczyna się dramatyczny proces w którym widoczną figurą staje się uzależnienie a faktyczny problem pozostaje w głębokiej izolacja od świata i świadomości osoby uzależnionej. Pojawia się oczywiste w tej sytuacji poczucie winy związane z ewidentnymi problemami często związanymi z łamaniem praw. Jednak jest to wtórna konsekwencja uzależnienia, mianowicie rzadko bywa tak że osoba łamała prawo i potem zaczęła wchodzić w uzależnieni raczej proces jest odwrotny. Badania w Ameryce wykazały że 80% ludzi uzależnionych w dzieciństwie doświadczyło traumy lub żyło w warunkach skrajnie niedostosowanych do spokojnego szczęśliwego rozwoju.

Jak można leczyć uzależnienia?

Proces zmiany wychodzenia z uzależnienia może odbywać się w różnych formach w zależności od fazy uzależnienia jak i indywidualnej postaci objawu uzależnienia. W ekstremalnych warunkach to leczenie stacjonarne w izolacji, w łagodniejszych formach leczenie na oddziałach dziennych lub w gabinecie. Ważne jest by osoba otrzymała profesjonalną pomoc i wsparcie w procesie psychoterapii z certyfikowanym psychoterapeutą rozumiejącym proces zmiany jak i uzależnienie jako objaw, którego przyczyny tkwią w wewnętrznych problemach w obszarze emocjonalnym.